آنتورپ یک شهر بندری است که وقتی در مرکز آن قدم میزنی متوجه نمیشوی چه کسی مسافر است و چه کسی ساکن شهر، همه افراد اینجا غریبه آشنا با شهر به نظر میرسند. برای همین میتوانی در شهر گم شوی ولی هیچکسی نفهمد و سراغت نیاید. شاید به همین علت بنادر، در طول تاریخ، پناهگاه‌هایی برای فراریان، ماجراجویان و افرادی بوده‌اند که زندگی‌های نامتعارفی داشتند. و از دل داستان‌ها و افسانه‌های دریانوردان و گنج های پنهانشان شهری شکل گرفت پر از تنوع. آنتورپ درست خصیصه های یک بندر تاریخی را با خود دارد؛

میلان اگرچه پایتخت نیست اما از نظر صنعت و تجارت مرکز اصلی ایتالیا بحساب میاید. علاوه بر آن میلان را به گالریهای برندهای مد و رویدادهای لباس و فشن آن میشناسند. تجمل بخشی از اصالت میلان را تشکیل داده که آن را در معماری و شهرسازی مدرن آن هم میتوان دید که دستاورد یک قرن فعالیت صنعت مد و پوشاک است. ونیز اما ویترینی است که سابقه پر فروغ تجارت و بازرگانی را به نمایشی از هنر تبدیل کرده. ونیز زیباست و حیاتش به گردشگری و توریست و داشتن فستیوال های فیلم و جشنواره های هنری گره خورده است